Laoooooos!

Oke lieve allemaal, als eerst sorry voor het opnieuw lange wachten op een verslag! Maar hé, jullie kennen me, dus was ook wel een beetje te verwachten hè? Haha

In ieder geval voor de mensen die zeiden 'mag wel een beetje langer hoor', hier komt ie dan!


Oke dus om te beginnen bij het punt waar ik was gebleven..

Oke ja, we kwamen dus na Chang Mai in Pai terecht. Pai is een stadje in het noorden van Thailand, dat in het centrum behoorlijk verwesterd is. Je kunt er van Franse tot Italiaanse en Mexicaanse cuisine eten (ontzettend lekker, maar toch niet opgewassen tegen het heerlijke Thaise eten) en er zijn veel Europeanen te vinden. Daarom besloten we om een scooter te huren en de omgeving te verkennen. Deze rit, de natuur en de hele ervaring was zo geweldig, dat we allebei niet veel meer hebben gedaan dan 'wauuw..' tegen elkaar zeggen, wijzen en de grootste lach op ons gezicht hebben. Van uren rondtoeren, tot 's avonds prachtige live muziek meemaken in een klein verscholen cafétje, tot de 'Pai Canyon' beklimmen om de zonsondergang te zien (letterlijk een dunne strook berg om op te lopen met een gigantisch diepe afgrond er naast) tot lekker zwemmen in hotsprings met 2 Australische mannen. (Ja, we nemen er een paar voor jullie mee hoor!) De hotsprings waren natuurlijke heet water bronnen die (in ons geval) in een soort plateaus in elkaar overstroomden van hoog naar laag op een berg. Hoe hoger je de berg opklom, hoe warmer het water werd. Bovenaan zaten zelfs een paar kleine kindjes met een mandje eieren in het water te koken. How to boil an egg the Asian way?

We zaten in een hostel waar we ontzettend leuke mensen hebben ontmoet, maar kwamen er na 3 dagen achter dat we 'bedbugs' hadden en hebben dus snel onze tassen gepakt. Gelukkig hebben we ze daarna nergens meer gezien en er geen last meer van gehad, dus ik denk dat we geluk hebben gehad!

Oke, en toen..

Ohja, we verlieten Pai na een aantal dagen en wilden graag naar Laos, wat betekende dat we óf de slowboat moesten nemen, of met een minivan terug naar Chiang Mai gingen om vervolgens vanuit daar naar de grens te rijden. We kozen voor de laatste optie onder het mom 'tijd/geld/muggenbulten besparen', aangezien de slowboat 3 dagen duurde en een stuk duurder was.

De reis die we nu gingen maken was een reis van een beetje meer dan 24 uur. Stel je een klein busje voor, waar we opgepropt in zaten met wat Japanners, volgeladen met backpacks door het hele ding. De wegen zijn hier in Zuid-Oost Azië een kleeein beetje anders dan in Nederland (overal gaten, hobbels, kuilen, en BOCHTEN) en de auto's toeteren naar elkaar om elkaar te waarschuwen, en elke andere willekeurige reden. Dat betekende voor ons een hele hoop van links naar rechts, omhoog en naar beneden geslinger, en het wakker worden van de toeter elke 5 seconden. Maar hoe vervelend het ook was, we hebben er op een of andere manier toch heel veel van genoten haha. Is toch niks leuks aan als alles soepeltjes gaat?


Toen we na uren en uren in Vang Vieng (Laos) aankwamen, stapten we uit voor een paleis van een hotel met een uitzicht dat niet te beschrijven valt zo mooi! Ik weet niet of dit het mooiste uitzicht was dat ik ooit heb gezien, maar top 5 was het zeker! We besloten om onszelf, uiteraard na flink onderhandelen over de prijs, een nachtje op een wat luxere kamer te trakteren (van wel €20 eu) en lekker bij te komen van de trip. Want we hebben zo'n zwaar leven.


De volgende dag zijn we verhuisd naar een guesthouse waar we de rest van de dagen zijn verbleven, en hebben rondgelopen door het kleine knusse stadje. Ze hebben er een 'Blue Lagoon' wat feitelijk een riviertje/meertje is met ongelofelijk blauw water dat wordt gekleurd door de mineralen die er in zitten en het soort bodem. Vlak daarnaast hebben we nog een berg beklommen om door een grote grot te lopen waar een liggend Buddha beeld stond, maar eigenlijk was al bij al de hele route erheen het allermooist. Van rijstvelden tot limestone bergen tot koeien, kippen, honden en kindjes overal op de weg, zo ongelofelijk mooi weer! Koeien, geiten, kippen en kids lopen hier trouwens overal op de weg. We zijn er inmiddels al zo erg aan gewend dat het raar zal zijn om ze niet meer los te zien lopen in Nederland! Nouja, Behalve de kindjes dan..

Oke oke, we hebben niet alleen maar gelopen en rondgereden op een 'moto' maar hebben ook een klein beetje gefeest. We hebben namelijk mijn verjaardag in Vang Vieng gevierd, door te gaan 'tuben'. Voor degene die dit concept niet kent (zoals wij hiervoor): je krijgt een grote opblaasband mee en wordt afgezet bij een bar die aan de rivier grenst, en waar allemaal hele vrolijke (aangeschoten) mensen te vinden zijn. Je speelt een potje beerpong, je gooit wat waterballonnen over in een kringetje en drinkt een paar drankjes, waarna je op je tube op de Mekong River doorgaat naar de volgende bar. Dit gaat overigens uiteraard gepaard met wat blauwe plekken, en zelfs een half blauw oog door een potje paal-boxen, errug gezellug. (Sorry mam, dat wil je allemaal niet horen, ik weet het, ik weet het, maar we leven nog! Haha)

De volgende stop was Luang Prabang, wat meer naar het Noorden van Laos. Niet alleen is het plaatsje erg gezellig, maar ook zijn in de omgeving misschien wel de mooiste watervallen te zien die we tot zo ver hebben bekeken! We huurden een motor en reden in zo'n 1,5 uur naar de watervallen. Het is een ontzettend bevrijdend gevoel om aan niks en niemand vast te zitten, behalve de zon die rond een uur of 5 onder gaat (geloof me, je wil hier echt niet in het donker rijden). Ook deze route was weer puur en puur genieten! We blijven ons verbazen over hoe mooi Laos is, en denken elke keer nu 'echt' de mooiste plek gevonden te hebben, tot we daarna een nog mooiere plek vinden. Het water in de watervallen is zó blauw, de sfeer is zó goed en dus ook die dag heb ik met een permanente lach op m'n gezicht rondgelopen. Rotleventje hier he?

Om nog een klein feestje mee te pakken (we blijven natuurlijk jong) zijn we naar een bar gegaan waar we weer de leukste en interessantste mensen zijn tegengekomen. Een avondje nachtbowlen (aangezien alles hier om 11-12 uur dichtgaat, maar dan de bowlingbaan opent) en een avondje naar een nachtclub van de locals. We gingen met 4 Europeanen naar binnen en waren letterlijk de enige 'westerlingen' daarbinnen. Vanaf het moment dat we binnenliepen waren we het middelpunt van alle aandacht en moesten we links en rechts high-fives uitdelen en glaasjes met elkaar klinken onder het mom 'cheels!'. We staan nu waarschijnlijk op zo'n 30 mensen hun Facebook pagina, en de andere 50 zijn weer wat selfies met een stel bleekscheten rijker
Wel een hilarische ervaring haha!

Vanaf Luang Prabang gingen we door naar Vientiane, om vervolgens door te rijden naar Thakhek. Hier zijn we begonnen aan de loop. (Loop op z'n Engels uitgeproken) we huurden een scooter en reden vroeg in de morgen weg, om in de komende 4 dagen meer dan 500 km door de natuur af te leggen. Ik kan niet ophouden met zeggen hoe prachtig mooi alles hier is, en ik denk niet dat je het je voor kunt stellen als je het niet met eigen ogen gezien hebt. De eerste dag legden we zo'n 120km af, de wegen waren perfect en we konden onze ogen uitkijken! De gigantische bergen, de wolken die er als een dekentje overheen glijden, zo hoog zitten dat je wolken onder je kunt zien, en de zonsondergangen zoals je dat alleen op foto's en in natuurdocumentaires ziet. Het is een feit, we zijn een beetje verliefd op Laos..

De tweede dag waren de wegen ontzettend slecht en zijn we op een weg die onder constructie was (en net nat gesproeid en dus ontzettend glad, waar we helemaaaaal niet voor gewaarschuwd waren... Oeps) onderuit gegleden met het hele ding. Maar gelukkig op wat blauwe knietjes, een snee en een zere hand zijn we er goed vanaf gekomen! Ook hebben we in the middle of nowhere 20-30 minuten rondgereden met een lege tank en de angst om niet meer thuis te komen, maar ook dat is goed afgelopen haha. Het is natuurlijk ook moeilijk om te onthouden dat je brandstof nodig hebt voordat je weg gaat.. Doosjes!

Oja! Afgezien van het feit dat mensen in Laos ontzettend beroerd Engels spreken, en alleen 'yes, yes' (of nonono) zeggen, ook al hebben ze geen idee wat je zegt, lachen ze wel allemaal erg vriendelijk en vooral de kinderen zijn dol op toeristen en rennen zwaaiend achter je aan als je voorbij rijdt terwijl ze 'Sabaideee!' (halloooo!) roepen en sommige kinderen steken hun handjes uit voor een high five, super schattig!

Oke laat ik dan ook de andere 2 dagen maar uitgebreid vertellen als ik toch bezig ben!

Met de vrienden die we onderweg gemaakt hadden reden we naar de Konglor cave. Deze grot is de op een-na grootste grot van de hele wereld! (De grootste is in Vietnam, voor de geïnteresseerde.) En niks was minder waar. We kregen het aanbod om onze sneakers in te wisselen voor 'flipflops' en snapten niet helemaal waarom, maar namen aan dat het wel een reden zou hebben. We liepen de grot in met onze Laotiaanse guide en stapten met 3 man in een klein bootje. Op sommige plaatsen was het water te ondiep en moest je uitstappen zodat de boot naar een dieper stuk gesleept kon worden, waardoor je in het pikkedonker tot aan je knieën in de rivier stond (best een beetje eng de eerste keer om in het donker in slippers je voeten in het water te stoppen, maar na een keer of 3 denk je er compleet niet meer over na) Wat een gigantische grot, je voelt je zo ontzettend klein als mens als je ziet wat de natuur allemaal doet, maakt en kan. Prachtig!


De dag erna was de laatste dag en dus de dag voor de terugweg naar Thakhek. Ook dit was een mooie route, afgezien van het verkeer dat je links en rechts om je oren vliegt. Als de uitdrukking 'die kreeg z'n rijbewijs vast bij een pakje boter' ergens toepasbaar is dan is het wel hier in Zuid oost Azië. Wat. Een. Malloten. Oprecht, levensgevaarlijk.

Ook hier heb ik weer een 'heerlijk' Tessa moment beleefd.
Nee, gene kennen we inmiddels niet meer, dus ik deel het gewoon met jullie.
Omdat we onze grote backpacks bij de scooterverhuurder hadden gelaten en alleen daypacks mee hadden, hadden we een gelimiteerd aantal schone kleren mee. Aangezien je 3/4 van de tijd in alleen maar stof rondrijdt, en je zweet als een beer, wil je wat vaker iets schoons aantrekken dan je normaal zou doen. Op de laatste dag na een ochtend douche kwam ik er achter dat ik geen schoon ondergoed meer bij me had en besloot (voor de 2e keer in mijn hele 22 jarige leven) om 'dan maar geen onderbroek aan te doen'. Vervolgens reden we de weg terug naar Thakhek met Susanne, een Nederlands meisje, en 2 jongens, maar aangezien de jongens veel harder reden dan wij sjokten we gezellig met 2 scooters achter elkaar aan. (ik ben elke keer de chauffeur aangezien amanda niet durft te rijden). Zo'n 1,5 uur na vertrek voelde ik een gigantische steek in m'n been, keek naar beneden en zag de grootste wesp die ik ooit heb gezien haha, en sloeg hem er af. We (Susanne en wij) stopten langs de kant van de drukke weg en ik vertelde dat ik gestoken was, waarop in m'n broek naar beneden wilden trekken en.. besefte dat ik natuurlijk vandaag, van alle dagen, geen ondergoed aan had. Aangezien je blank bent en langs de kant van de weg staat heb je sowieso al veel bekijks, laat staan in je blota billa.
Gelukkig had Susanne een handdoek bij zich en was het klusje na 3 minuten met onze gifzuiger (niet gedacht dat we hem nodig zouden hebben maar HOE blij dat we hem mee hadden!) geklaard en konden we weer verder.

Zo. Wat een verhalen he? Haha

Ik heb het 'samenvatten' ook maar helemaal losgelaten, ik weet niet eens hoe lang ik nu al aan het typen ben :')

Nou goed, laatste stukkie!
Van Thakhek zijn we met Susanne vertrokken naar Pakse, en kwamen per ongeluk uit bij een koffie test centrum, waar koffie gemaakt wordt van de lokale koffiebonen. We kregen een persoonlijke rondleiding van een man die daar werkte, waar je normaal gesproken best veel geld voor kwijt bent, was nu een gratis privé rondleiding! Heel erg tof.
Daarna doorgereden naar watervallen van 120 meter hoog (echt je kunt je niet voorstellen hoe hoog dat is)
en weer terug.

Amanda en ik vertrokken daarna samen naar de grens van Cambodja en zijn daar nu 2 dagen, in Siem Reap. De afgelopen 2 nachten ging de wekker om 3.45 om om 4.30 in de tuktuk te zitten om de zonsopkomst bij Ankor Wat te zien, waaaauw!



Oke, dit was het dan voor nu! De volgende keer wordt het echt echt wat sneller voordat ik iets nieuws schrijf hoor! Beloofd!

Ik hoop dat alles goed met jullie gaat en dat het niet heel koud is!

Nou lieeeeeeeefs! :)